Mapa sensoryczna
przekazuje informacje o miejscach trudnych sensorycznie, w których bodźce są mocniejsze lub słabsze niż przeciętnie.
Mapa sensoryczna po pałacu oraz po ogrodach
Mapy sensoryczne to coraz popularniejsze narzędzie wykorzystywane w instytucjach publicznych. Mapy mogą zwracać uwagę na:
- głośność,
- natężenie światła (np. migające światła, jaskrawe ekrany),
- zagęszczenie ludzi,
- zapachy,
- miejsca do odpoczynku i wyciszenia – spokojne, przyciemnione przestrzenie,
- toalety, wyjścia awaryjne, windy – istotne dla komfortu i bezpieczeństwa.
Osoby w spektrum często mają silną potrzebę przewidywalności i bezpieczeństwa. Dzięki takiej mapie goście mogą:
- dowiedzieć się, gdzie i jakie bodźce mogą napotkać w przestrzeni muzeum (np. głośne dźwięki, migające światła),
- lepiej przygotować się do wizyty w muzeum – zaplanować trasę zwiedzania tak, by unikać trudnych miejsc lub przygotować się na nie,
- zwiększyć kontrolę nad doświadczeniem i zmniejszyć lęk przed nieznanym,
- samodzielnie decydować, gdzie pójść i co zobaczyć, co zwiększa poczucie sprawczości i komfort psychiczny.
- zaplanować odpoczynek dzięki poznanym opisom miejsc do siedzenia oraz wyciszenia.
Mapa może być również ułatwieniem dla opiekunów i personelu:
- Opiekunowie mogą lepiej wspierać osobę autystyczną, wiedząc, które miejsca mogą być trudne.
- Pracownicy muzeum mogą lepiej zrozumieć potrzeby gościa, jeśli mapa jest częścią szerszego podejścia dostępnościowego.
Mapa sensoryczna jest elementem projektu „Sensorium wilanowskie” finansowanego ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego w ramach programu „Kultura Dostępna”.
Miejsca wyciszenia
dla osób z większą wrażliwością na bodźce sensoryczne
Plecaki sensoryczne – pomoc w zwiedzaniu
Przewodniki AAC

Sensorium wilanowskie
